Problemy z koncentracją u dzieci są coraz częściej spotykanym zjawiskiem naszych czasów. Ilość bodźców jakie dostarczane są każdego dnia dzieciom jest niewyobrażalnie wielka. Telefon, telewizja czy komputer często mogą powodować problemy z koncentracją. Ale czy tylko to może mieć na to wpływ?
Czym są problemy z koncentracją?
Uwaga jest funkcją poznawczą, która rozwija się od najwcześniejszych lat. Zatem problemy z nią związane to nic innego jak zaburzenia koncentracji, które objawiają się znaczną trudnością w utrzymaniu uwagi w pożądanym miejscu. Często zaburzenia uwagi odkrywa się dopiero w momencie, gdy dziecko rozpoczyna edukację w szkole, ponieważ dostarczana mu jest większa ilość zadań, które wymagają solidnego skupienia.
Do 5. roku życia dziecko ma pełne prawo do bycia rozkojarzonym, gdyż jego uwaga jest jeszcze nietrwała. Nie potrafi skupiać się na czymś, co go zupełnie nie interesuje w danym momencie. Z czasem koncentracja ta wzrasta i staje się lepsza. Zwykle po ukończeniu 5. roku życia dziecko posiada już zdolność do podzielności uwagi i potrafi jednocześnie np. słuchać rodzica i rysować; a także skupia się na dłużej bez rozkojarzeń.
O problemach z koncentracją u dzieci mówimy, gdy stopień koncentracji jest niedostateczny w stosunku do wieku dziecka. Gdy dziecko rozpoczęło edukację w szkole, a dalej jest mocno rozkojarzone i musimy mu wielokrotnie powtarzać jedną rzecz zanim ta do niego dotrze.
Typy zaburzeń uwagi
Typ pasywny: dziecko ma swój własny świat, jest często zamyślone przez co wydłuża się czas wykonywania zadania, brakuje mu energii, a co za tym idzie niedokańczanie zadania. Często zapomina i szybko traci motywację. Może towarzyszyć innym zaburzeniom: depresja, dysleksja, nieuzasadnione lęki, nerwica natręctw, agresja, aspołeczność.
- Typ aktywno-impulsywny: szybko rozprasza się bodźcami z zewnątrz, ma dużo energii i mało cierpliwości, szybko się denerwuje. Śpieszy się przy wykonywaniu zadań przez co prace wykonane są niestarannie. W szkole często się kręci i przeszkadza, jednak nie potrafi zmienić swojego zachowania.
Przyczyny zaburzeń uwagi
Przyczyny zaburzeń uwagi mają podłoże neurologiczne. Rozwój struktur mózgu, które odpowiadają za koncentrację jest spowolniony lub zahamowany. Zaburzenia uwagi i koncentracji zwane są ADD (ang. Attention Deficit Disorder). Zaś medycznym powodem prowadzącym do zaburzeń uwagi jest zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). Tutaj jednak dodatkowym problemem jest agresja.
Także przebodźcowanie ma wpływ na problemy z koncentracją u dzieci. Zbyt dużo wrażeń, brak codziennej rutyny dnia, brak odpowiedniego miejsca do nauki, nadużywanie elektroniki (telefon, telewizja, komputer) czy nawet zła dieta mogą mieć na to wpływ. W diecie może być zbyt dużo cukru, kakao, sztucznych barwników i środków konserwujących.
Objawy zaburzeń uwagi
Amerykańska klasyfikacja chorób DSM-IV informuje, że objawy jakimi przejawiają się problemy z koncentracją u dzieci są następujące:
- niereagowanie na przekazywane komunikaty;
- niezwracanie uwagi na szczegóły, a co za tym idzie popełnianie błędów przez nieuwagę;
- problemy ze skupieniem się nad czymś przez dłuższy czas;
- niedokańczanie i niedokładne wykonywanie poleceń;
- problemy z organizacją (bałagan w miejscu pracy, w tornistrze);
- niechęć do podejmowania aktywności umysłowej;
- gubienie rzeczy przez rozkojarzenie;
- złe wyniki w nauce;
- rozkojarzenie powodowane nawet słabymi bodźcami;
- zapominanie o codziennych obowiązkach.
O zaburzeniach uwagi mówimy gdy dziecko: ma ukończone 7 lat, potwierdza się większość ww. symptomów, utrzymują się one przez ponad pół roku, symptomy objawiają się nie tylko w domu. Czasem zdarza się, że zaburzeniom towarzyszą problemy emocjonalne (problem z kontrolą, a nawet agresja).
Diagnoza zaburzeń uwagi
Deficyt uwagi łatwo pomylić ze zwykłą niechęcią, dlatego diagnoza musi być dokładna i długotrwała. Dziecko powinno być badane przez psychologa, a dodatkowo powinna być wystawiona ocena na tle innych rówieśników (np. przez psychologa szkolnego). Diagnoza przebiegać powinna w jak najbardziej neutralnych warunkach dla dziecka. Dziecko powinno być wypoczęte, zdrowe i nie w trakcie ważnych wydarzeń w jego życiu. Ostateczna diagnoza powinna być wystawiona przez psychologa bądź psychiatrę.
Leczenie zaburzeń uwagi
- Rozpoznanie wszystkich objawów i odpowiednie postępowanie wobec dziecka w każdej z tych dziedzin.
- Pomagać powinien każdy, zarówno rodzice jak i nauczyciele.
- Wykonywanie jednego zadania na raz.
- Uporządkowanie najbliższego otoczenia.
- Zasada 3R:
– Regularność (systematyczność, ustalony rytm),
– Rutyna (unikanie nagłych zmian, schemat dnia),
– Repetycja (powtarzalność poleceń do skutku).
- Pomocne są gry planszowe, ponieważ dążą one do zniwelowania braku koncentracji. Ćwiczą pamięć, spostrzegawczość i refleks.
- Zmiany powinniśmy wprowadzać ze sporym wyprzedzeniem. Najpierw plany i rozmowa, a potem działanie.
- Zapewniać dziecku warunku do rozładowania energii.
- W trakcie rozmowy z dzieckiem naprowadzać je gdy gubi wątek opowieści.
A na koniec..
#wykapananiania
Udostępnij!
