Rozwój dwulatka jest pełen nowości – zarówno dla dziecka jak i jego rodziców czy opiekunów. Gdy pierwszy rok, okres gaworzenia i raczkowania dobiega końca, nadchodzi czas pierwszych wypowiedzianych słów i postawionych kroków. Czeka nas ogrom wspaniałych i ważnych momentów z życia dziecka, które są warte zapamiętania. Tym razem chciałabym opisać okres między 13. a 24. miesiącem życia. Dziecko do ukończenia pierwszego roku rosło w mgnieniu oka, lecz teraz tempo jego wzrostu zwolni. W tym czasie, na wadze przybierze około 2-3 kg oraz urośnie, w przybliżeniu, 12-14cm. Maluch będzie również doskonalił wcześniej zdobyte umiejętności.
Rozwój fizyczny dziecka
Kiedy dziecko stawia pierwsze kroki?
Z reguły, dziecko blisko 12-13. miesiąca życia, stara się stawiać samodzielne, pierwsze kroki. Maluch w tym czasie będzie stawiać stopy na zewnątrz i asekurować się przy tym, np.: meblami czy chodzikiem typu pchacz (wspiera on prawidłową postawę w trakcie nauki chodzenia). Ułatwia mu to utrzymywanie równowagi.
Pamiętajmy, że trzeba liczyć się z upadkami dziecka – to nieodłączna część nauki chodzenia. W takiej sytuacji, powinniśmy je motywować do samodzielnego wstawania. Nie panikujmy, gdy nie ma ku temu powodu, ponieważ dziecko wyczuje nasz strach i może zrezygnować z nowych prób.
W tym okresie czasu kształtuje się również sprawność rączek. Dziecko coraz częściej i bardziej ochoczo będzie domagało się samodzielnego jedzenia czy trzymania kubeczka z wodą.
Coraz większa samodzielność
W okolicach 15. miesiąca, dla dziecka niesamowicie atrakcyjne staje się wspinanie po schodach, a dalej podejmowanie prób skakania i tańczenia (kołysanie i podrygiwanie). Dziecko lepiej radzi sobie z samodzielnym otwieraniem i zamykaniem pudełek, przelewaniem wody czy łapaniem precyzyjnie drobnych elementów. Natomiast jego układ pokarmowy jest już na tyle rozwinięty żeby wytrwać całą noc bez jedzenia. Nocne pobudki mogą wiązać się z przyzwyczajeniem, nie głodem.
Wszędzie mnie pełno!
Niespełna dwuletnie dziecko już nie chodzi, a biega. Nie ma się jednak co martwić tą wręcz nadpobudliwością dziecka – to wiek, w którym tryska się energią. Maluch nie umie usiedzieć w miejscu dłuższej chwili – wdrapuje się na kanapy, meble, skacze, tańczy. Dzieci w tym wieku chodzą już pewnym krokiem i mają wyprostowaną posturę ciała. Jeżeli zauważymy, że dziecko nie ma problemów z utrzymywaniem równowagi, można powoli myśleć o wprowadzeniu rowerka biegowego. Należy go jednak wcześniej odpowiednio dopasować – tak, aby stopy malucha bez problemu dotykały podłoża. Najpewniejszym sposobem doboru rowerka biegowego jest dobór go pod wzrost malucha.
Jedna rączka, druga rączka – klap, klap, klap
W okolicach 20.-22. miesiąca, maluch potrafi wykonywać dwie czynności jednocześnie i podejmuje próby rzucania piłki znad głowy. Dłonie dziecka stają się bardzo precyzyjne, potrafią dopasować siłę ucisku by ta nie była zbyt mocna lub zbyt słaba. Dłonie opanowały sztukę precyzji do tego stopnia, by samodzielnie nakręcić pozytywkę czy uderzać w konkretny klawisz. Maluch potrafi samodzielnie narysować kółeczko, które będzie głową i postawić wewnątrz dwie kropki oznaczające oczka.
Iii-ooo, iii-ooo, muszę siusiu
Z reguły blisko drugiego roku życia dziecko staje się gotowe do odpieluchowania i sygnalizowania swych potrzeb fizjologicznych. W tym wieku pęcherz zwiększa swą pojemność, dziecko jest świadome potrzeby wypróżnienia się, komunikuje to i odczuwa dyskomfort w momencie, gdy nie zdąży na nocnik/toaletę.
Kiedy jednak zacząć odpieluchowanie? NIE MA na to jednoznacznej odpowiedzi. Jedno dziecko będzie gotowe w wieku 2 lat, a inne blisko 3 roku życia. Odpowiedni czas jest wtedy, kiedy rodzice i dziecko są na to gotowi; gdy dziecko jest dostatecznie rozwinięte fizycznie i psychicznie. Nie możemy do tego zmuszać malucha, ponieważ może to skutkować ogromną barierą, ciężką do przebicia.
Rozwój emocjonalny
MA-MA, TA-TA, BA-BA
Rozwój dziecka dwuletniego w sferze emocjonalnej bywa trudny. Po skończeniu roku zaczyna się demonstrowanie nastrojów i uczuć, a dziecięcy słownik wzbogaca się o nowe, wyraźne słowa. Jednym z ulubionych słów stanie się „nie”. Oczywiście nie dlatego by robić nam na złość, tylko po to by ukazać swą niezależność.
Blisko 15. miesiąca życia, dzieci uczą się dwusylabowych wyrazów. Maluchy pragną wzorować się na dorosłych i robić to co oni Bardzo ważne stają się codzienne rytuały, dzięki którym jest im łatwiej wszystko zapamiętać.
Emocje, emocje – wszędzie emocje!
W okolicach 16-17. miesiąca, kształtuje się empatia, czyli współodczuwanie. Dzieci zaczynają dostrzegać również inne osoby poza matką; zacieśnia się coraz lepsza więź z innymi członkami rodziny. Maluchy w tym wieku wyrabiają swoje „nawyki samouspokajające”, np. ssanie kciuka czy tulenie ulubionej zabawki.
Półtoraroczne dziecko staje się coraz bardziej niecierpliwe, zazdrosne i wymagające ogromu uwagi. Potrafi bardzo gwałtownie reagować, gdy coś idzie nie po jego myśli. Złość nie utrzymuje się jednak nazbyt długo, gdyż dziecko żyje teraźniejszością.
To czas, w którym rozstania stają się najbardziej bolesne, więc nie poleca się rozpoczynania przygody ze żłobkiem czy zmiany niani. Najczęściej między 18. a 26. miesiącem życia rozpoczyna się tzw. bunt dwulatka. A to nic innego jak czas nadchodzących zmian w psychice i osobowości malucha.
Rozumiem już coraz więcej
Mimo buntu i wielu kryzysowych momentów, z blisko dwuletnim dzieckiem (21-23. m.ż,) da się owocnie współpracować. Nastroje mogą być zmienne, ponieważ dzieci nie potrafią odpowiednio wytłumaczyć swych potrzeb. Często w przypływie złych emocji zdarzają się protesty i ucieczki od opiekuna.
Maluchy dalej są egocentryczne i wszystko co ich, chcą mieć tylko na wyłączność. Dzieci tym wieku są komunikatywne i chętne do zabaw, choć na zabawy z rówieśnikami trzeba jeszcze chwilę poczekać.
Blisko dwuletnie dziecko powoli dostrzega różnice w swoim ciele i ciele dorosłego, choć samo nie identyfikuje się jeszcze ze swą płcią. Zdarzają się sytuacje, gdy dziewczynka chce mieć takie narządy płciowe jak chłopiec i odwrotnie. Maluch jest wrażliwy w związku ze swoją wolnością.
Współpraca? Jestem za!
W okolicach 24. miesiąca życia, zaczyna się fascynacja innymi dziećmi. Małymi krokami zaczyna z nimi współdziałać. Maluch uczy się wtedy życzliwości i dzielenia swoimi rzeczami z innymi.
Jednak wieczory i noce mogą stać się kłopotliwe dla dzieci i ich rodziców, gdyż to czas w jakim mogą rozpocząć się senne koszmary. W ciągu dnia, dziecko nie jest w stanie przetworzyć wszystkich informacji, więc rozładowuje je w trakcie snu.
Dziecko w takiej sytuacji budzi się przerażone, z krzykiem, niejednokrotnie zlane potem. Bardzo ważne jest nasze szybkie dotarcie do dziecka, ponieważ czuje się przy nas bezpiecznie i komfortowo.
A teraz kilka przydatnych wskazówek jak przetrwać w spokoju ducha i szczęściu drugi rok życia dziecka.
- Nie spuszczaj malucha z oka – unikniesz wtedy przykrych wypadków i niechcianych rzeczy w brzuszku.
- Stawiaj granice – dziecko musi wiedzieć co jest dla niego dobre, a co jest nieodpowiednie.
- Nie pozwalaj na agresję – w stosunku do siebie, rodzeństwa, zwierząt – oraz autoagresję.
- Zachęcaj dziecko do samodzielnej zabawy. A podczas wspólnej zabawy dawaj z siebie wszystko!
- Wykorzystuj dziecięcą ciekawość do nauki nowych czynności, daj mu odkrywać świat.
- Staraj się, aby dziecko mogło jak najczęściej spotykać rówieśników.
- Zachęcaj dziecko do mówienia, rozmawiaj z nim, czytaj głośno i wyraźnie książki.
- Pozwalaj mu decydować w kwestiach, o których może decydować całkowicie SAM.
A na koniec…
Z czym Wam się kojarzy rozwój dziecka dwuletniego? Jak Wy wspominacie drugi rok z życia Waszych pociech? Jak radziliście sobie z buntem?
Szczerze zachęcam was do dyskusji i dzielenia się swoimi doświadczeniami w komentarzach poniżej, a także do udostępniania postu w celu edukacji większej części społeczeństwa.
#wykapananiania
Udostępnij!
