Włącz ciemny motyw, który jest przyjemnieszy dla oczu podczas nocy.

Włącz jasny motyw, który jest przyjemniejszy dla oczu podczas dnia.

Włącz ciemny motyw, który jest przyjemnieszy dla oczu podczas nocy.

Włącz jasny motyw, który jest przyjemniejszy dla oczu podczas dnia.

Rozwój dziecka i wiedza na temat pierwszego roku życia dziecka są bardzo ważne. Pierwsze chwile po narodzinach dziecka otwierają całkowicie nowy rozdział. Tak wiele wyobrażeń o dziecku, tym jakie będzie, i sobie, jako rodzicu. Zdecydowana większość z nas obiecuje sobie, że od samych narodzin będzie najlepszym rodzicem na świecie, że będzie każdego dnia dbało i robiło dla dziecka wszystko. Czy aby na pewno wiemy jak do tego najlepszego na świecie wychowania podejść? Czy tak naprawdę wiemy czego potrzebuje nowonarodzone dziecko? Chciałabym dziś poruszyć ten temat. A jest nim – wspieranie i rozwój w pierwszym roku życia dziecka.

Pierwszy miesiąc życia dziecka

Bycia raczej biernym obserwatorem – na tyle pozwala pierwszy miesiąc życia dziecka.. Jego wzrok nie jest jeszcze dobrze rozwinięty, a oczka (przez około pierwszy miesiąc) są nadwrażliwe na światło. Maluch odróżnia odcienie zaledwie bieli i czerni, słabo reaguje na kontrasty i szczegóły – wszystko jest dla niego rozmazane. Potrafi jednak wodzić wzrokiem za obiektem znajdującym się w odległości 20-30cm.

Dziecko do 2. miesiąca życia koncentruje się na swoich potrzebach i utrzymaniu fizjologicznej równowagi: głód-sytość, zimno-ciepło, ból-komfort, mokro-sucho. Gdy coś jest nie tak lub maluch poczuje się niekomfortowo – pojawia się płacz. Właściwe odczytanie sygnału to klucz do sukcesu. Dzięki temu kształtuje się zaufanie w relacji rodzic-dziecko, a maluch wie, że otrzyma od nas wsparcie i może na nas polegać w ciężkich chwilach.

Powody płaczu niemowląt

Płacz dziecka może być wywołany wieloma czynnikami zależnymi od samopoczucia  czy potrzeb fizjologicznych. Maluchy reagują płaczem, ponieważ nie potrafią inaczej się porozumiewać z rodzicem czy opiekunem. Jak reagować, gdy dziecko płacze?

  • sprawdzić zawartość pieluszki – gdy sytuacja tego wymaga, zmienić ją;
  • podnieść i przytulić; nosić aż do ukojenia, a dopiero potem odłożyć;
  • instynktownie uciszać, czyli delikatne „szzzzzz” do ucha lub nucić kołysankę;
  • podać maleństwu pierś lub butelkę;
  • otulić ciasno w kocyk.

Zespół dziecka potrząsanego (SBS)

Rozwój dziecka w pierwszym roku w życia, jak i żaden następny, nie powinien być przepełniony złem. Nie wolno potrząsać ani gwałtownie odkładać dziecka, aby je uciszyć w momencie płaczu! Może przynieść to ogromne konsekwencje, właśnie takie jak Zespół dziecka potrząsanego (SBS – shaken baby syndrome). U dziecka, w przeciwieństwie do osoby dorosłej, główka względem reszty ciała jest duża i ciężka, ciemiączko nie jest jeszcze zarośnięte, a mięśnie szyi nie są wystarczająco dobrze rozwinięte. Gwałtowne potrząsanie może uszkodzić cienkie naczynia krwionośne i doprowadzić do wylewu krwi do mózgu. Może wiązać się to z utratą wzroku, słuchu, napadami drgawek, a nawet śmiercią dziecka.

Półroczne dziecko

Między 2. a 6. miesiącem życia dziecko staje się bardziej aktywne, zaczyna reagować uśmiechem i wzrasta jego wrażliwość na bodźce zewnętrzne. Powoli dojrzewa układ nerwowy, a wraz z nim pamięć, zdolności motoryczne i poznawcze oraz koordynacja wzrokowo-ruchowa. Blisko półroczne dziecko zaczyna samo szukać kontaktu – chwyta i przytrzymuje opiekuna, kieruje do niego uśmiech, wyciąga rączki. Niezadowolenie nadal sygnalizowane jest płaczem, a rolą rodzica/opiekuna jest zaspokojenie tej potrzeby.

Rutyna i powtarzalność

Dzięki dobrej relacji z dzieckiem i odpowiedniej pielęgnacji przez opiekuna, maluch potrafi cierpliwie poczekać krótką chwilę. Już w pierwszym roku życia dziecko czy się samodzielnego radzenia sobie z nieprzyjemnością, jednocześnie będąc świadomym, że ostatecznie otrzyma pomoc.
Rodzic powinien również zaspokajać potrzebę przyjemności i towarzystwa. Zabawy w naśladowanie, „Akuku!”, robienie różnych min, zbliżanie do niego twarzy i mówienie czule – to idealne rozwiązanie. Dla małego dziecka bardzo ważna jest także rutyna i powtarzalność w codziennej opiece. Może spodziewać się następujących po sobie czynności, a dzięki temu jest bardziej spokojne i czuje się bezpieczniej.
Zaleca się również mówienie do dziecka w momencie, gdzie coś robimy. Dzieci wręcz uwielbiają nas słuchać.

pierwszy rok życia dziecka

Co może wywołać uczucie zaniepokojenia u małego dziecka?

  • nadmiar osób opiekujących się nim lub przebywających w tym samym pomieszczeniu;
  • chaotyczny plan dnia, brak codziennej rutyny;
  • hałas i nadmiar bodźców z otoczenia;
  • niewygodne ubranka;
  • napięta atmosfera w domu (dziecko czuje nasze emocje).

Potrzeba bliskości w życiu dziecka

Potrzeba bliskości jest równie ważna jak zaspokojenie głodu czy potrzeba snu. Niezaspokojenie tej sfery może skutkować niepewnością w kontakcie z opiekunem, a dalej w kontaktach z innymi; zmiennością nastrojów czy grymaszeniem.  Aby tego uniknąć wystarczy tylko kochać, przytulać i spędzać czas. Po prostu być. Rozwój dziecka w pierwszym roku w życia powinien być przepełniony miłością. To naprawdę niewiele, prawda?

Rozwój dziecka – 6 miesięcy

Rozwój dziecka 6 miesięcy i wyżej sprawia, że staje się bardziej samodzielne i aktywne. Drzemki są coraz częściej w tym samym momencie dnia, okres czuwania zmniejsza się, a ciekawość względem otoczenia wzrasta. Rozwój zdolności manualnych i motorycznych sprawia, że dziecko staje się bardziej samodzielne. Dziecko potrafi samodzielnie siedzieć, dalej uczy się raczkować, a w następstwie tego – chodzić. Może podążać za opiekunem i kontrolować miejsce, w którym obecnie chce przebywać. Dziecko odróżnia danego opiekuna od innych i traktuje go jako bezpieczną bazę. Stara się zawsze mieć go w pobliżu, ponieważ czuje się spokojniej podczas eksploracji świata. Dziecko w tym wieku większość czasu spędza na zabawie, zachęca do tego opiekuna i szuka jego uwagi. Opiekun zmienia się w przyjaciela i kompana do zabawy.

Raczkowanie – kiedy możemy się tego spodziewać?

W większości przypadków maluchy rozpoczynają swoją przygodę z raczkowaniem w okolicach 7.-9. miesiąca życia; niemniej jednak nie ma na to reguły. Poprzedzone jest to turlaniem się z brzuszka na plecy czy też kołysaniem. Raczkowanie wspomaga ćwiczenie równowagi oraz rozwój i siłę mięśni dziecka. Wspiera także jego rozwój fizyczny oraz umysłowy.

Etapy, które poprzedzają i zapowiadają raczkowanie:

  1. Leżenie na brzuszku i stopniowe podnoszenie głowy (2-3. miesiąc).
  2. Podnoszenie całej klatki piersiowej wspierając się na rączkach (ok. 4. miesiąc).
  3. Przewracanie się z brzucha na plecy (5-6. miesiąc), zaś z pleców na brzuch (ok. 6-7. miesiąc).
  4. Następnie dziecko opanowuje sztukę pełzania i podkurczania kolan by następnie podejmować próby raczkowania.

Lęki i pierwszy rok życia

Lęki i pierwszy rok życia mają ze sobą sporo wspólnego. Właśnie blisko 8-9. miesiąca życia wykształca się lęk przed obcymi osobami i przedmiotami, dzięki temu dziecko pilnuje się i pozostaje w pobliżu opiekuna. Maluch wie, że zabezpiecza on przed zagrożeniami otaczającego je świata. Dziecko porozumiewa się z nami gestami i mimiką. Potrafi ono reagować konkretnym gestem na coś, czego nie chce, np.: wypluwa jedzenia, gdy jest najedzone czy wyrzuca przedmioty zbędne. Towarzyszy temu gaworzenie, które zapowiada zbliżające się pierwsze słowa.

Jakie zachowania powinny być kategorycznie zakazane w relacji rodzica z dzieckiem?

  • sprawianie fizycznego bólu (szczypanie, potrząsanie, bicie – tak, klaps to też bicie);
  • ekspresja złości (krzyk, gwałtowne ruchy);
  • celowe sprawienie przykrości i poczucia odrzucenia;
  • straszenie dziecka, robienie czegoś czego się aktualnie nie spodziewa.

A na koniec…

Jak wspominacie rozwój dziecka w pierwszym roku życia Waszych pociech? Macie córeczkę, synka, a może więcej niż jedno dziecko?

Szczerze zachęcam was do dyskusji i dzielenia się swoimi doświadczeniami w komentarzach poniżej, a także do udostępniania postu w celu edukacji większej części społeczeństwa.
#wykapananiania

Udostępnij!

Zamknij